एकलेपणात
मन गाई गाणे
कुणाचेच नाही
मज घेणे देणे.
तरी पुन्हा पुन्हा
घेरते निराशा
कुणी तरी यावे
मन करी आशा.
एकलेपणात
थांबू पाही श्वास
जितेपणी होतो
मरणाचा भास.
रित्या घागरीत
घोंघावतो वारा
उदास एकाकी
आसमंत सारा....!
अमोल शिरसाट
२२ ऑक्टो, २००७
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
पुन्हा आभाळ दाटले
पुन्हा आभाळ दाटले तिच्या गहिर्या डोळ्यात; पुन्हा बरसल्या धारा तिच्या सुन्या काळजात...! ओळखीच्या पावसाने तिला वाटेत गाठले, चिंब भिजवून माती ...
-
पुन्हा आभाळ दाटले तिच्या गहिर्या डोळ्यात; पुन्हा बरसल्या धारा तिच्या सुन्या काळजात...! ओळखीच्या पावसाने तिला वाटेत गाठले, चिंब भिजवून माती ...
-
कुठे राहते शिल्लक काही काळाच्या ओघातं तुटे पतंगाची दोरी जाते अस्तित्वं उडतं.... ऊरी रेंगाळते जरा वेडी जगण्याची आसं उभ्या आयुष्याला होता जरी ...
-
तुला जरी मी भार वाटतो मला तुझा आधार वाटतो उजेड आहे नक्की थोडा फार जरी अंधार वाटतो छळणा-यांना छळणे म्हणजे जन्मसिद्ध अधिकार वाटतो गल्लीत...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा